โรคโควิด-19 เป็นโรคติดเชื้อที่เกิดจากไวรัสในตระกูลโคโรนา (coronavirus) ซึ่งเป็นตระกูลไวรัสที่ประกอบด้วยหลายสายพันธุ์ด้วยกัน โดยส่วนใหญ่มักทำให้เกิดโรคในระบบทางเดินหายใจที่ไม่รุนแรง โรคโควิด-19 เกิดจากไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่และถูกค้นพบครั้งแรกในเมืองอู่ฮั่น ประเทศจีน
โควิด-19 ทำให้ผู้ป่วยประมาณ 20% มีอาการขั้นรุนแรง และ 2% ถึงขั้นเสียชีวิต ตัวเลขนี้สูงกว่าไข้หวัดใหญ่ประมาณ 20 เท่า ระยะฟักตัวโดยทั่วไปคือ 3 วัน แต่อาจขยายได้ถึง 14 วันและมีรายงานกรณีที่ยาวนานถึง 24 และ 27 วันด้วย โรคนี้สามารถติดต่อกันได้ง่ายมาก โดยอัตราการพบผู้ป่วยรายใหม่อาจสูงถึง 1.5 เท่าในแต่ละวัน (อัตราการติดเชื้อ R0 ซึ่งหมายถึงค่าเฉลี่ยของจำนวนประชากรที่ผู้ป่วยหนึ่งรายสามารถแพร่เชื้อต่อไปได้ อยู่ที่ประมาณ 3-4) เว้นแต่จะดำเนินมาตรการพิเศษ
อาการของโรคโควิด-19 มักประกอบด้วยอาการไข้ ไอ และอ่อนเพลีย ผู้ป่วยบางรายยังมีอาการปวดเมื่อย คัดจมูก น้ำมูกไหล เจ็บคอ หรือท้องเสีย คนส่วนใหญ่หายจากไวรัสนี้โดยไม่ต้องรับการดูแลเป็นพิเศษ แต่บางคนอาจป่วยหนักและหายใจลำบาก ผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัวอยู่เดิม เช่น โรคหัวใจ ความดันโลหิตสูง หรือโรคเบาหวาน มีแนวโน้มที่จะเกิดอาการรุนแรง
เริ่มต้นด้วยการแยกตัวคุณเองออกจากชุมชน ผู้ติดเชื้อโควิด-19 ส่วนใหญ่มีอาการไม่รุนแรงซึ่งสามารถดูแลรักษาได้ที่บ้าน หากคุณอาศัยอยู่ร่วมกับผู้อื่น โปรดลดการติดต่อกับผู้อื่นโดยจำกัดตัวเองไว้ในห้องใดห้องหนึ่ง และฆ่าเชื้อพื้นผิวใดๆ ที่ต้องใช้ร่วมกันบ่อยๆ สวมหน้ากากเมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับคนในบ้านของคุณและทำความสะอาดมือบ่อยๆ
จากนั้นจึงขอรับการตรวจหาเชื้อโควิด-19 โดยติดต่อเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในพื้นที่ โทรติดต่อหน่วยงานสุขภาพในพื้นที่ของคุณ เพื่อแจ้งอาการที่เป็น รวมถึงประวัติการเดินทาง และสถานที่ใดๆ ที่คุณอาจสัมผัสกับไวรัสดังกล่าว หากจำเป็นต้องไปพบแพทย์ โปรดสวมหน้ากากและหาวิธีเดินทางที่ปลอดภัย โดยหลีกเลี่ยงระบบขนส่งสาธารณะหรือการใช้รถร่วมกับผู้อื่น
โรงพยาบาลต่างๆ กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ดังนั้นหากคุณเชื่อว่าตนเองติดเชื้อโควิด-19 โปรดยืนกรานว่าคุณต้องได้รับการตรวจหาเชื้อ หากเจ้าหน้าที่ปฏิเสธคำขอ คุณอาจต้องบันทึกประสบการณ์ที่เกิดขึ้น และแชร์ข้อมูลผ่านสื่อท้องถิ่นและโซเชียลมีเดีย
โรคโควิด-19 แพร่กระจายผ่านการพบปะกับบุคคลที่ติดเชื้อ ไวรัสแพร่กระจายเมื่อผู้ติดเชื้อไอหรือหายใจออก ปล่อยละอองไอ (droplet) สู่อากาศและพื้นผิวโดยรอบ ผู้คนอาจติดเชื้อโควิด-19 โดยการหายใจเอาละอองเหล่านี้เข้าไป หรือโดยการจับต้องพื้นผิวที่มีเชื้อดังกล่าว แล้วสัมผัสดวงตา จมูก หรือปากของตน ในการที่จะลดการแพร่กระจายของโรคโควิด-19 นั้น มาตรการที่สำคัญที่สุดก็คือ ทุกคนในบริเวณที่ได้รับผลกระทบต้องเร่งลดการพบปะติดต่อกันอย่างจริงจัง เราขอแนะนำให้คุณอ่านแนวทางปฏิบัติของเราเกี่ยวกับวิธิป้องกันการแพร่กระจายของโรคโควิด-19
หากเราลดการพบปะกัน อัตราการติดเชื้อจะลดลง การแยกคนที่ป่วยหรือมีแนวโน้มที่จะป่วยเพราะพบปะกับผู้ที่ป่วยออกไป จะช่วยลดอัตราของผู้ป่วยรายใหม่ได้ แต่เมื่อมีผู้ป่วยจำนวนมากเข้า วิธีดังกล่าวก็ไม่เพียงพอ มีความเป็นไปได้ที่จะหยุดการระบาดของโรคโดยการ "ปิด (locking down)" ชุมชนที่มีผู้ป่วยหลายราย หากทุกคนอยู่แต่ในบ้านในระยะฟักตัว จำนวนผู้ป่วยรายใหม่จะน้อยลงอย่างมาก จีน เกาหลีใต้ และอิตาลีต่างใช้วิธีนี้ จีนสามารถหยุดยั้งและลดอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วยรายใหม่ได้ และใกล้จะกวาดล้างโรคภายในประเทศได้แล้ว เกาหลีใต้และอิตาลียังคงทำงานหนักเพื่อเสริมมาตรการต่างๆ เพื่อให้บรรลุผลลัพธ์เดียวกัน
เริ่มต้นด้วยการล้างมือให้สะอาดทุกซอกทุกมุมและล้างให้บ่อยครั้ง! มือของเราอาจรับเชื้อไวรัสโคโรนาเมื่อสัมผัสกับละอองติดเชื้อ โปรดล้างมือด้วยสบู่อย่างน้อย 20 วินาที จากนั้นจึงล้างออก แล้วซับให้แห้ง หากไม่มีสบู่และน้ำ เจลล้างมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์สามารถฆ่าไวรัสที่ติดอยู่บนมือของคุณได้ แม้จะล้างมือแล้ว โปรดหลีกเลี่ยงการสัมผัสดวงตา จมูก และปาก เพื่อป้องกันไม่ให้ไวรัสเข้าสู่ร่างกายของคุณ หากคนใกล้ตัวคุณไอหรือจาม โปรดรักษาระยะห่างอย่างน้อย 1 เมตร เพื่อหลีกเลี่ยงการสูดดมละอองที่อาจมีไวรัส หากคุณไอหรือจาม โปรดปิดปากและจมูกด้วยข้อพับศอกหรือกระดาษทิชชู่ ที่สำคัญที่สุดคือ หากคุณรู้สึกไม่สบาย โปรดพักอยู่แต่ในบ้าน หากคุณมีอาการไข้ ไอ และหายใจลำบาก โปรดโทรติดต่อเจ้าหน้าที่สาธารณสุข/โรงพยาบาลใกล้คุณเพื่อขอข้อมูลว่าจะไปพบแพทย์ได้อย่างไร
เราขอแนะนำให้อ่านแนวทางปฏิบัติของเราเพิ่มเติม เพื่อรับคำแนะนำโดยละเอียดสำหรับบุคคล ชุมชน บริษัทต่างๆ และรัฐบาล
ขณะนี้ยังไม่มียาต้านไวรัสโควิด-19 และเนื่องจากโรคนี้เกิดจากไวรัส ยาปฏิชีวนะจึงไม่ได้ผลเช่นกัน ผู้ที่มีอาการไข้ ไอ และหายใจลำบากควรไปพบแพทย์แต่เนิ่นๆ เพื่อบรรเทาอาการ และลดความเสี่ยงที่การติดเชื้อจะรุนแรงขึ้น
ปรึกษากับครอบครัวและเพื่อนของคุณเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมแต่เนิ่นๆ รวมถึงระบุขั้นตอนต่างๆ ที่ต้องทำ หากที่ทำงานหรือโรงเรียนของบุตรหลานของคุณต้องปิดชั่วคราว ระบุผู้ที่อาจเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงมากกว่าคนอื่น จากข้อมูลปัจจุบัน ผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัวเรื้อรังคือกลุ่มที่เสี่ยงต่ออาการรุนแรงมากที่สุด โปรดสังเกตอาการของบุคคลเหล่านี้อย่างใกล้ชิดและไปพบแพทย์ที่อาการแรกของโรคโควิด-19 ปรากฏขึ้น ฝึกฝนสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ดีให้ติดเป็นนิสัย เช่น ล้างมือให้สะอาด หลีกเลี่ยงการพบปะผู้ป่วย และทำความสะอาดพื้นผิวที่สัมผัสบ่อยๆ ทุกวัน
ประเด็นเรื่องการสวมหน้ากากนั้นยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ เราทราบว่า: (1) บุคคลที่มีอาการใดๆ แม้จะไม่รุนแรงก็ตาม ควรหลีกเลี่ยงการพบปะผู้อื่นและควรสวมหน้ากากเมื่อจำเป็นต้องพบปะผู้อื่น ไม่ว่าจะในที่สาธารณะหรือที่ส่วนตัวก็ตาม (2) การสวมหน้ากากในที่สาธารณะควรเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ที่ป่วยรู้สึกลังเลหรือกลัวว่าจะถูกรังเกียจหากสวมหน้ากาก (3) แม้การสวมหน้ากากจะไม่สามารถรับประกันได้ว่าบุคคลที่มีสุขภาพดีจะไม่ติดโรค และหน้ากากอาจมีจำนวนจำกัด เนื่องจากต้องให้ความสำคัญกับบุคลากรทางการแพทย์ก่อน การสวมหน้ากากเมื่อไม่อาจหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้ผู้ที่อาจติดเชื้อก็สามารถลดอัตราการติดเชื้อลงได้อย่างมาก (4) สำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่า 50 ปี หรือมีปัญหาด้านสุขภาพอยู่ก่อน รวมถึงผู้ที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงสูง การใส่หน้ากากถือว่าสมเหตุสมผล เมื่อพิจารณาถึงค่าใช้จ่ายจำนวนมากที่อาจเกิดขึ้นหากติดเชื้อขึ้นมา
แนวคิดดังกล่าวมีการพูดถึงในโลกออนไลน์และได้รับความสนใจอย่างมาก แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันแต่อย่างใด
โรคโควิด-19 เป็นโรคติดเชื้อที่เกิดจากไวรัสในตระกูลโคโรนา (coronavirus) ซึ่งเป็นตระกูลไวรัสที่ประกอบด้วยหลายสายพันธุ์ด้วยกัน โดยส่วนใหญ่มักทำให้เกิดโรคในระบบทางเดินหายใจที่ไม่รุนแรง โรคโควิด-19 เกิดจากไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่และถูกค้นพบครั้งแรกในเมืองอู่ฮั่น ประเทศจีน
โควิด-19 ทำให้ผู้ป่วยประมาณ 20% มีอาการขั้นรุนแรง และ 2% ถึงขั้นเสียชีวิต ตัวเลขนี้สูงกว่าไข้หวัดใหญ่ประมาณ 20 เท่า ระยะฟักตัวโดยทั่วไปคือ 3 วัน แต่อาจขยายได้ถึง 14 วันและมีรายงานกรณีที่ยาวนานถึง 24 และ 27 วันด้วย โรคนี้สามารถติดต่อกันได้ง่ายมาก โดยอัตราการพบผู้ป่วยรายใหม่อาจสูงถึง 1.5 เท่าในแต่ละวัน (อัตราการติดเชื้อ R0 ซึ่งหมายถึงค่าเฉลี่ยของจำนวนประชากรที่ผู้ป่วยหนึ่งรายสามารถแพร่เชื้อต่อไปได้ อยู่ที่ประมาณ 3-4) เว้นแต่จะดำเนินมาตรการพิเศษ
อาการของโรคโควิด-19 มักประกอบด้วยอาการไข้ ไอ และอ่อนเพลีย ผู้ป่วยบางรายยังมีอาการปวดเมื่อย คัดจมูก น้ำมูกไหล เจ็บคอ หรือท้องเสีย คนส่วนใหญ่หายจากไวรัสนี้โดยไม่ต้องรับการดูแลเป็นพิเศษ แต่บางคนอาจป่วยหนักและหายใจลำบาก ผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัวอยู่เดิม เช่น โรคหัวใจ ความดันโลหิตสูง หรือโรคเบาหวาน มีแนวโน้มที่จะเกิดอาการรุนแรง
เริ่มต้นด้วยการแยกตัวคุณเองออกจากชุมชน ผู้ติดเชื้อโควิด-19 ส่วนใหญ่มีอาการไม่รุนแรงซึ่งสามารถดูแลรักษาได้ที่บ้าน หากคุณอาศัยอยู่ร่วมกับผู้อื่น โปรดลดการติดต่อกับผู้อื่นโดยจำกัดตัวเองไว้ในห้องใดห้องหนึ่ง และฆ่าเชื้อพื้นผิวใดๆ ที่ต้องใช้ร่วมกันบ่อยๆ สวมหน้ากากเมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับคนในบ้านของคุณและทำความสะอาดมือบ่อยๆ
จากนั้นจึงขอรับการตรวจหาเชื้อโควิด-19 โดยติดต่อเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในพื้นที่ โทรติดต่อหน่วยงานสุขภาพในพื้นที่ของคุณ เพื่อแจ้งอาการที่เป็น รวมถึงประวัติการเดินทาง และสถานที่ใดๆ ที่คุณอาจสัมผัสกับไวรัสดังกล่าว หากจำเป็นต้องไปพบแพทย์ โปรดสวมหน้ากากและหาวิธีเดินทางที่ปลอดภัย โดยหลีกเลี่ยงระบบขนส่งสาธารณะหรือการใช้รถร่วมกับผู้อื่น
โรงพยาบาลต่างๆ กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก ดังนั้นหากคุณเชื่อว่าตนเองติดเชื้อโควิด-19 โปรดยืนกรานว่าคุณต้องได้รับการตรวจหาเชื้อ หากเจ้าหน้าที่ปฏิเสธคำขอ คุณอาจต้องบันทึกประสบการณ์ที่เกิดขึ้น และแชร์ข้อมูลผ่านสื่อท้องถิ่นและโซเชียลมีเดีย
โรคโควิด-19 แพร่กระจายผ่านการพบปะกับบุคคลที่ติดเชื้อ ไวรัสแพร่กระจายเมื่อผู้ติดเชื้อไอหรือหายใจออก ปล่อยละอองไอ (droplet) สู่อากาศและพื้นผิวโดยรอบ ผู้คนอาจติดเชื้อโควิด-19 โดยการหายใจเอาละอองเหล่านี้เข้าไป หรือโดยการจับต้องพื้นผิวที่มีเชื้อดังกล่าว แล้วสัมผัสดวงตา จมูก หรือปากของตน ในการที่จะลดการแพร่กระจายของโรคโควิด-19 นั้น มาตรการที่สำคัญที่สุดก็คือ ทุกคนในบริเวณที่ได้รับผลกระทบต้องเร่งลดการพบปะติดต่อกันอย่างจริงจัง เราขอแนะนำให้คุณอ่านแนวทางปฏิบัติของเราเกี่ยวกับวิธิป้องกันการแพร่กระจายของโรคโควิด-19
หากเราลดการพบปะกัน อัตราการติดเชื้อจะลดลง การแยกคนที่ป่วยหรือมีแนวโน้มที่จะป่วยเพราะพบปะกับผู้ที่ป่วยออกไป จะช่วยลดอัตราของผู้ป่วยรายใหม่ได้ แต่เมื่อมีผู้ป่วยจำนวนมากเข้า วิธีดังกล่าวก็ไม่เพียงพอ มีความเป็นไปได้ที่จะหยุดการระบาดของโรคโดยการ "ปิด (locking down)" ชุมชนที่มีผู้ป่วยหลายราย หากทุกคนอยู่แต่ในบ้านในระยะฟักตัว จำนวนผู้ป่วยรายใหม่จะน้อยลงอย่างมาก จีน เกาหลีใต้ และอิตาลีต่างใช้วิธีนี้ จีนสามารถหยุดยั้งและลดอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วยรายใหม่ได้ และใกล้จะกวาดล้างโรคภายในประเทศได้แล้ว เกาหลีใต้และอิตาลียังคงทำงานหนักเพื่อเสริมมาตรการต่างๆ เพื่อให้บรรลุผลลัพธ์เดียวกัน
เริ่มต้นด้วยการล้างมือให้สะอาดทุกซอกทุกมุมและล้างให้บ่อยครั้ง! มือของเราอาจรับเชื้อไวรัสโคโรนาเมื่อสัมผัสกับละอองติดเชื้อ โปรดล้างมือด้วยสบู่อย่างน้อย 20 วินาที จากนั้นจึงล้างออก แล้วซับให้แห้ง หากไม่มีสบู่และน้ำ เจลล้างมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์สามารถฆ่าไวรัสที่ติดอยู่บนมือของคุณได้ แม้จะล้างมือแล้ว โปรดหลีกเลี่ยงการสัมผัสดวงตา จมูก และปาก เพื่อป้องกันไม่ให้ไวรัสเข้าสู่ร่างกายของคุณ หากคนใกล้ตัวคุณไอหรือจาม โปรดรักษาระยะห่างอย่างน้อย 1 เมตร เพื่อหลีกเลี่ยงการสูดดมละอองที่อาจมีไวรัส หากคุณไอหรือจาม โปรดปิดปากและจมูกด้วยข้อพับศอกหรือกระดาษทิชชู่ ที่สำคัญที่สุดคือ หากคุณรู้สึกไม่สบาย โปรดพักอยู่แต่ในบ้าน หากคุณมีอาการไข้ ไอ และหายใจลำบาก โปรดโทรติดต่อเจ้าหน้าที่สาธารณสุข/โรงพยาบาลใกล้คุณเพื่อขอข้อมูลว่าจะไปพบแพทย์ได้อย่างไร
เราขอแนะนำให้อ่านแนวทางปฏิบัติของเราเพิ่มเติม เพื่อรับคำแนะนำโดยละเอียดสำหรับบุคคล ชุมชน บริษัทต่างๆ และรัฐบาล
ขณะนี้ยังไม่มียาต้านไวรัสโควิด-19 และเนื่องจากโรคนี้เกิดจากไวรัส ยาปฏิชีวนะจึงไม่ได้ผลเช่นกัน ผู้ที่มีอาการไข้ ไอ และหายใจลำบากควรไปพบแพทย์แต่เนิ่นๆ เพื่อบรรเทาอาการ และลดความเสี่ยงที่การติดเชื้อจะรุนแรงขึ้น
ปรึกษากับครอบครัวและเพื่อนของคุณเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมแต่เนิ่นๆ รวมถึงระบุขั้นตอนต่างๆ ที่ต้องทำ หากที่ทำงานหรือโรงเรียนของบุตรหลานของคุณต้องปิดชั่วคราว ระบุผู้ที่อาจเสี่ยงต่อภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงมากกว่าคนอื่น จากข้อมูลปัจจุบัน ผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคประจำตัวเรื้อรังคือกลุ่มที่เสี่ยงต่ออาการรุนแรงมากที่สุด โปรดสังเกตอาการของบุคคลเหล่านี้อย่างใกล้ชิดและไปพบแพทย์ที่อาการแรกของโรคโควิด-19 ปรากฏขึ้น ฝึกฝนสุขอนามัยส่วนบุคคลที่ดีให้ติดเป็นนิสัย เช่น ล้างมือให้สะอาด หลีกเลี่ยงการพบปะผู้ป่วย และทำความสะอาดพื้นผิวที่สัมผัสบ่อยๆ ทุกวัน
ประเด็นเรื่องการสวมหน้ากากนั้นยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ เราทราบว่า: (1) บุคคลที่มีอาการใดๆ แม้จะไม่รุนแรงก็ตาม ควรหลีกเลี่ยงการพบปะผู้อื่นและควรสวมหน้ากากเมื่อจำเป็นต้องพบปะผู้อื่น ไม่ว่าจะในที่สาธารณะหรือที่ส่วนตัวก็ตาม (2) การสวมหน้ากากในที่สาธารณะควรเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ที่ป่วยรู้สึกลังเลหรือกลัวว่าจะถูกรังเกียจหากสวมหน้ากาก (3) แม้การสวมหน้ากากจะไม่สามารถรับประกันได้ว่าบุคคลที่มีสุขภาพดีจะไม่ติดโรค และหน้ากากอาจมีจำนวนจำกัด เนื่องจากต้องให้ความสำคัญกับบุคลากรทางการแพทย์ก่อน การสวมหน้ากากเมื่อไม่อาจหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้ผู้ที่อาจติดเชื้อก็สามารถลดอัตราการติดเชื้อลงได้อย่างมาก (4) สำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่า 50 ปี หรือมีปัญหาด้านสุขภาพอยู่ก่อน รวมถึงผู้ที่อยู่ในพื้นที่เสี่ยงสูง การใส่หน้ากากถือว่าสมเหตุสมผล เมื่อพิจารณาถึงค่าใช้จ่ายจำนวนมากที่อาจเกิดขึ้นหากติดเชื้อขึ้นมา
แนวคิดดังกล่าวมีการพูดถึงในโลกออนไลน์และได้รับความสนใจอย่างมาก แต่ยังไม่มีหลักฐานยืนยันแต่อย่างใด